Dokument "Blisko ziemi" z audiodeskrypcją i napisami. O trudnej miłości . Na Adapterze od 9 maja.
Od wczoraj na Adapterze znajdziecie film dokumentalny „Blisko ziemi” w reżyserii Pauliny Sikory z audiodeskrypcją i napisami. Jak miłość definiuje młoda reżyserka w swoim debiutanckim dokumencie?
Opis filmu:
Bohaterami filmu są Małgorzata i Mariusz – mieszkańcy małego miasteczka w południowo-wschodniej Polsce. Film kreśli intymny portret ich współzależnego związku, na stałe naznaczonego przez alkoholizm Mariusza. Relacja ta jest daleka od perfekcji, ale pomimo ciągłych napięć jest w niej dużo troski i subtelnych gestów miłości.
O reżyserce:
Paulina Sikora studiuje Polonistykę w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych i Społecznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 2018 roku była uczestnikiem „Przedszkola Filmowego” – kursu dokumentalnego organizowanego przez Szkołę Wajdy. Premiera jej debiutanckiego filmu „Blisko ziemi” odbyła się na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych OFF CINEMA, gdzie jury przyznało dokumentowi Wyróżnienie Specjalne.
Więcej ciekawych i poruszających dokumentów, które znajdziesz na ADAPTER:
Przejmujący obraz masowych wysiedleń i portret kobiet, których losy splotły się w Szczecinie. Dwie opowieści – Polki, która najpierw trafiła na zsyłkę do Kazachstanu, a następnie do Szczecina oraz Niemki, która do zakończenia wojny mieszkała w Szczecinie, którego ludność została wysiedlona do Niemiec.
Kobiety o swoich dramatach opowiadają prostym językiem, wspominają nieistotne z pozoru wydarzenia, jak np. to, że nie można było zabrać na zsyłkę lalki. Świat przedstawiany w dokumencie nie jest czarno-biały – nie ma tu prostego podziału na dobro i zło, „naszych” i „obcych”. Wojna to dramat o charakterze uniwersalnym
Joanna smakuje każdą chwilę pomimo, że zdiagnozowano u niej poważną chorobę. Swojemu synkowi obiecała, że zrobi wszystko, aby być z nim jak najdłużej. Nie poddaje się. Dla Jasia prowadzi blog, w którym opisuje ich codzienność – prosto i trafnie. Sam blog staje się dla wielu czytelników inspiracją do uważnego i szczęśliwego życia.
Mula, kobieta z birmańskiego plemienia Kajan, jest w Tajlandii od dwóch lat (ona, jej mąż i wszyscy synowie). Po drugiej stronie granicy została jedyna córka. Matka chce ją sprowadzić do lepszego świata. Kobieta, choć w podeszłym już wieku, zakłada na szyję metalowe obręcze tylko po to, żeby zarobić na utrzymanie jako atrakcja turystyczna. W Tajlandii, w obozach dla uchodźców albo we wsiach turystycznych, kajańskie kobiety noszą na szyjach ciężkie metalowe obręcze. Powszechnie znane jako kobiety żyrafy mają za zadanie przyciągnąć turystów swoją “tradycją noszenia obręczy”. W rzeczywistości tylko kilka z nich kultywuje zwyczaj, bo prawie wszystkie nakładają obręcze po to, by przetrwać. Bardzo często jest to dla birmańskich kobiet jedyna, poza prostytucją, forma zarobienia pieniędzy, ale i tak większość zysku trafia do kieszeni potentatów turystycznych.
Dofinansowano ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzącego z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
